Αββάς Ισαάκ ο Σύρος: Ένας μεγάλος Ασκητής και δάσκαλος της Εκκλησίας μας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού    

Οι ασκητική γραμματεία κατέχει μια πολύ σπουδαία θέση στη διδασκαλία και στη ζωή της Εκκλησίας μας.
Πρόκειται για σπουδαιότατα κείμενα αγίων ασκητών, προϊόντα βαθύτατου πνευματικού στοχασμού και σοφίας.
Περιέχουν την εμπειρία των αγίων γερόντων, οι οποίοι βίωσαν την ευλογημένη πορεία της ασκήσεως και των αρετών και την κατέγραψαν, για να είναι εσαεί στους πιστούς πολύτιμο βοήθημα μεθόδων άσκησης και πνευματικής προκοπής.
Στην κορυφή της ασκητικής γραμματείας βρίσκονται και το κείμενα ενός μεγάλου ασκητή της Εκκλησίας μας, του αββά Ισαάκ του Σύρου.
 Τα βαθυστόχαστα και ψυχωφελή του συγγράμματα είναι από τα κυριότερα αναγνώσματα των μοναχών και όλων όσων αγωνίζονται για την αρετή και την απαλλαγή από τα πάθη και τα άλγη της αμαρτίας.
Δυστυχώς γνωρίζουμε πολύ λίγα για το βίο και την προσωπικότητα του μεγάλου άνδρα, και αυτά από έμμεσες πηγές.
Γεννήθηκε περί τα μέσα του 7ου αιώνα πιθανότατα στη Συρία. Κατ’ άλλους στη Νινευή της Μεσοποταμίας, και κατ’ άλλους στην αραβική χερσόνησο, στο σημερινό Κατάρ.
Δε γνωρίζουμε τα ονόματα των γονέων του, ούτε για τα παιδικά του χρόνια. Εικάζουμε ότι οι γονείς του ήταν χριστιανοί και του εμπέδωσαν από μικρό την πίστη και την ευσέβεια. Μόνο που ανήκαν στους αιρετικούς νεστοριανούς, οι οποίοι αποσκίρτησαν από την Ορθόδοξη Εκκλησία μετά την καταδίκη του αρχηγού της αίρεσης πατριάρχη ΚωνσταντινουπόλεωςΝεστορίου το 431.  Όταν έγινε έφηβος, αποφάσισε με τον αδελφό του να αφιερωθούν στη μοναχική ζωή. Έτσι αποσύρθηκαν στη Μονή του αγίου Μάρτυρα Ματθαίου. Ο Ισαάκ έδειξε ασυνήθιστη προσαρμογή και ζήλο για τον μοναχισμό. Σύντομα αναδείχτηκε ως ο πλέον  αξιοσέβαστος αδελφός της Μονής.

Αφιέρωμα στους ΑγιορείτεςΠάντων των εν Αγίω Όρει διαλαμψάντων Πατέρων

Πάντων των εν Αγίω Όρει διαλαμψάντων Πατέρων

Τη αυτή Κυριακή την μνήμην εορτάζομεν

πάντων των εν Αγίω Όρει διαλαμψάντων Πατέρων

Ο ΚΟΙΝΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

ΚΑΙ Η ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥΣ

Ο κοινός εορτασμός των αγίων του Αγίου Όρους αρχίζει με τη σύνθεση της ακολουθίας και του εγκωμίου τους από τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, που είναι και ο τελευταίος συναξαριογράφος. Γνωστότεροι παλαιότεροι Αγιορείτες συναξαριογράφοι είναι οι άγιοι Βασίλειος ο Νέος ο Συναξαριστής, Φιλόθεος ο Κόκκινος, Κάλλιστος ο Α΄, Γρηγόριος ο Παλαμάς και οι Αγάπιος Λάνδος, Καισάριος Δαπόντες και παπα-Ιωνάς ο Καυσοκαλυβίτης. Ο άγιος Νικόδημος ξεκίνησε την εργασία του αυτή «προτροπή και αξιώσει της Ιεράς και κοινής Συνάξεως πάντων των Μοναστηριακών του Αγίου Όρους Πατέρων».

Ακολουθία και εγκώμιο τυπώθηκαν στην Ερμούπολη της Σύρου το 1847, «διά συνδρομής της Σεβάσμιας ομηγύρεως των εν Άθω Πατέρων», οι οποίοι προεγράφησαν για πεντακόσια περίπου αντίτυπα, και προς «κοινήν των Μοναχών, και πάντων των Ορθοδόξων Λαϊκών Χριστιανών ωφέλειαν». Ο ακριβής χρόνος της συγγραφής δεν είναι γνωστός.

Η πρώτη χρονολογημένη εικόνα της Συνάξεως των Αθωνιτών Πατέρων αγιογραφήθηκε το 1796 και βρίσκεται στο αντιπροσωπείο της ιεράς μονής Κωνσταμονίτου στις Καρυές (φωτ. πάνω). Πιθανώς το 1796 να γράφτηκε η ακολουθία και μέχρι της εκδόσεως της να κυκλοφόρησε σε χειρόγραφα, όπως συνηθιζόταν.

Περί το 1800 αγιογραφήθηκε η εικόνα των Αγιορειτών Αγίων (φωτ. πάνω), που βρίσκεται στην αίθουσα των Συνάξεων της Ιεράς Κοινότητος (φωτ. κάτω), ενώ παλαιότερα βρισκόταν στο τέμπλο του ιερού ναού του Πρωτάτου Καρυών Αγίου Όρους.

           

Ο άγιος Νικόδημος στο γλαφυρό του εγκώμιο πρός τους οσίους αναφέρει τους λόγους που τον οδήγησαν στην «καινή και κοινή μνήμη πάντων των του Όρους άγιων Πατέρων».

Γιατί «κοινοί προστάται και ευεργέται όλου κοινώς του αγίου Όρους» φάνηκαν. Αυτοί οι οποίοι «έγιναν εις ημάς μυρίων αγαθών πρόξενοι» άξιο είναι να εορτάζονται μαζί. Παλαιά συνήθεια της Εκκλησιάς ο κοινός εορτασμός αγίων, όπως των «εν Σινά και Ραϊθω αναίρεθέντων Οσίων», των «εν τω Σαββάτω της Τυρινης Οσίων Πατέρων», των «εν τη Λιβύη και Αιγύπτω και Θηβαΐδι ασκησάντων» και άλλων πολλών αγίων εόρτιες συνάξεις κατά χώρες, τόπους και μονές. Συνεχίζοντας ο άγιος Νικόδημος γράφει πως, με την κοινή πανήγυρη των Αγιορειτών Οσίων, «όσοι Πατέρες του Όρους, είτε από τους ονομαστούς, είτε από τους ανωνύμους, έμειναν έως τώρα ανεγκωμίαστοι, διότι δεν έχουσιν ιδίαν ασματικήν ακολουθίαν, διά της κοινής ταύτης ακολουθίας και εορτής, και αυτοί» καθίσταται δυνατόν πλέον να «τιμώνται και εορτάζωνται». Ακόμη «ίνα μη ως αχάριστα τέκνα φανώμεν, μη τιμήσαντες κοινώς τους πνευματικούς ημών Πατέρας τούτους και διδασκάλους και ευεργέτας και οδηγούς, των οποίων και τα Μοναστήρια κατοικούμεν, και τας διδασκαλίας εντρυφώμεν, και τον άρτον αυτών τρώγομεν». Και ακόμη «ίνα η κοινή αύτη των αγίων Πατέρων εορτή, γένηται παρακίνησις προς μίμησιν της αρετής, και του ζήλου αυτών εις ημάς τους μοναχούς του νυν καιρού».

Η πλήρης ασματική ακολουθία των οσίων είναι γραμμένη με όλη τη χάρη και την αγάπη του θείου Νικόδημου. Ο μεγάλος του σεβασμός προς τους τιμωμένους αγίους τον κάνει εκστατικό, θαυμαστό και εμπνευσμένο συνθέτη. Στους κανόνες του Όρθρου αναφέρονται ονομαστικά οι άγιοι, αλλά λείπουν αρκετά ονόματα.

Οι κόποι του αγίου Νικόδημου και το σκύψιμο του στις αρχαίες του Όρους βιβλιοθήκες δεν του έδωσαν όλα τα ακριβά μυστικά τους. Προσπάθεια συμπληρώσεως της ακολουθίας έκανε ο σύγχρονος και ήδη μακαριστός υμνογράφος μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, αλλά και από εδώ απουσιάζουν ονόματα αγίων, που η έρευνα στις ημέρες μας έφερε στο φως.

Η ακολουθία των οσίων ψάλλεται πανηγυρικά, με ιδιαίτερη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια, τη Δεύτερη Κυριακή του Ματθαίου, μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων, σε όλες τις αγιορείτικες μονές και σκήτες και ιδιαίτερα στους προς τιμή των οσίων ναούς και το Πρωτάτο. Γνωστοί των οσίων ναοί στο Άγιον Όρος είναι: Σε Καλύβη της σκήτης των Καυσοκαλυβίων, της σκήτης Ξενοφώντος, του Λάκκου, στον αγιογραφικό οίκο των Δανιηλαίων στα Κατουνάκια, σε Κάθισμα της μονής Γρηγορίου, στη ρωσική σκήτη της Θηβαΐδος, στο κοιμητήρι της σκήτης του Αγίου Ανδρέου (Σεράϊ), στο αντιπροσωπείο (κονάκι) της μονής Κωνσταμονίτου και σε κελλί της Καψάλας. Στους Ρώσους η τιμή των Αθωνιτών Οσίων υπήρξε μεγάλη.

Η αγιογράφηση πολλών εικόνων της Συνάξεως των Οσίων του Άθω, αμέσως μετά τη σύνθεση της ακολουθίας τους, η ανέγερση και αφιέρωση προς τιμή τους ναών, η εκτύπωση, οι επανεκδόσεις της ακολουθίας τους και οι σλαβικές μεταφράσεις της, η τύπωση πολλών χαλκογραφιών, λιθογραφιών, χρωμολιθογραφιών και εικόνων, ελληνικών και ρωσικών, δείχνει τη μεγάλη αγάπη των Αγιορειτών στυην κοινή των οσίων εορτή, τη μεγάλη τιμή των προστατών τους. Μια παρόμοια κίνηση τιμής και ευλαβείας μεμονωμένων Αγιορειτών Οσίων έχουμε πολύ πιο πριν από τις ημέρες του αγίου Νικοδήμου. Αμέσως μετά την κοίμηση αγίων κτητόρων παρουσιάζονται συγγραφές βίων, συνθέσεις ακολουθιών και εικονογραφήσεις τους, τη μνήμη των οποίων οι μονές τους τιμούν με ολονύκτιες αγρυπνίες και ιδιαίτερους Παρακλητικούς Κανόνες και Χαιρετισμούς που ψάλλονται τακτικά.

Η τιμή των Αγιορειτών Οσίων, παρότι επικεντρώνεται στον τόπο που έζησαν, δεν άργησε να λάβει και ευρύτερες διαστάσεις. Έτσι τιμώνται κι εορτάζονται στις γενέτειρες τους και στις περιοχές που έδρασαν ή που κατέχουν εικόνες και τίμια λείψανα τους. «Η τιμή για την υπέρβαση των τοπικών ορίων της τιμής, ωρισμένης τουλάχιστον κατηγορίας αγίων, των νεομαρτύρων, οφείλεται κατά τους νεώτερους χρόνους στην ευλογημένη από τον Θεό αναγεννητική προσπάθεια των Κολλυβάδων ... Σκοπός των αγίων αυτών ανδρών, των Κολλυβάδων, ήταν ένας και μόνος: Η κατά το δυνατόν πανορθόδοξη προβολή του παραδείγματος των αγίων νεομαρτύρων για τη στήριξη του ορθοδόξου γένους στην πίστη του Χριστού και για την παραμυθία του». Ο Άγιος Νικόδημος υπήρξε ο πρώτος συνθέτης της ακολουθίας της συνάξεως των Αγιορειτών Οσίων. Έτσι οι άγιοι Κολλυβάδες βρίσκονται πρώτοι στην προσπάθεια της ομαδικής τιμής αγίων στους νεώτερους χρόνους, τους οποίους μιμήθηκαν πολλοί στα τελευταία χρόνια, με τις συνθέσεις νέων ακολουθιών κατά τόπους. Μεταξύ των αγίων αυτών υπάρχουν και αρκετοί Αγιορείτες όσιοι. Σε ορισμένες αγιορειτικές μονές την Γ΄Κυριακή του Ματθαίου τιμώνται με ιδιαίτερες χειρόγραφες ή έντυπες φυλλάδες οι άγιοι που αγίασαν στα όρια κάθε μονής.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Γράμμα απο τον γέροντα Εφραιμ Αριζόνα

Ιερά Μονή αγίου Αντωνίου 7/1/2010
Ευλογημένη μου ψυχούλα του Κυρίου Ιησού .......( εδώ έγραφε το όνομα)
Υγίαινε και σώτου εν τη μνήμη του Αληθινού Θεού μας.
Εύχομαι να αγωνίζεσαι να σώσεις την καλή σου ψυχούλα. Πρέπει να αγωνιζώμεθα, μνημονεύοντας το Πανάγιον όνομα του Κυρίου μας Ιησου " Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν μέ'' Παναγία θεοτόκε βοήθει μοι"
Αυτά τα δύο Πανάγια ονόματα αν τα κρατήσεις γενναία στη ψυχή σου δηλ. νοερώς και στοματικά να τα προσφέρης, θα τύχης μεγάλης βοήθειας στην ασφάλεια της ψυχής σου, της ζωής σου. Οι δαίμονες μόνο έτσι κτυπιούνται και διώκονται από κοντά μας. Θα είσαι οπλισμένη αλλά και ψυχικά χαρούμενη. Να εξομολογησαι τακτικά και να υπακούης στον πνευματικό σου πατέρα.

να προσέχεις το στοματάκι σου να μην κατακρίνεις κανένα και να αγαπάς τους εχθρούς σου και να τους προσεύχεσαι. Να κατακρίνεις μόνο τον εαυτόν σου. Να αγαπάς την Εκκλησία, τον εκκλησιασμό. Να νουθετάς τα παιδιά σου και με το παράδειγμα σου. Στην προσευχή σου να προσευχεσαι για όλο τον κόσμο. Εγγύς το τέλος μας. τα γεγονότα μας πληροφορούν ότι να είμεθα έτοιμοι. Κορούλα μου σε χαιρετώ με πατρική αγάπη και στοργή.
+ Γ. Εφραίμ
==============================================================
Γράμμα 2
Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου 12/7/ 2011
Ευλογημένη ψυχούλα του θεού .............,
Διάβασα τα όσα μου έγραψες. θα σου γράψω μερικές συμβουλές.
Η Ευχή του Ιησού μας ναναι η τροφή, το ποτό, το οξυγόνο και η αναπνοή μας. Δεν γίνεται Ζωή Χριστού μέσα μας, χωρίς το πανάγιον Όνομα Του Ιησού μας.
Αυτή η προσευχή είναι ατομική βόμβα κατά του διαβόλου, γι αυτό και έχει τόση δυσκολία στην προσπάθεια να την κρατήσουμε στην αναπνοή μας, στην καρδιά μας - με ένα λόγo: Χωρίς Ιησού είμεθα νεκροί ψυχικώς. Επειδή εγώ ζω αυτήν την νεκρότητα της βρώμικης ψυχής μου, σου το γράφω σαν μία μεγάλη αλήθεια και διαπίστωση.
Βίαζε, παιδάκι μου, τον εαυτό σου να προσεύχεται. προσπάθησε να κρατάς τον νου σου από τον μετεωρισμό και διασκορπισμό. Ο διασκορπισμός του νου φέρνει όλη τη σαβούρα της κοσμικής βρωμιάς στην ψυχή μας, με αποτέλεσμα να λερώνεται όλος ο ψυχοσωματικός εαυτός μας και έτσι , η χάρις του θεού να φεύγει από την ψυχή μας και να νοιώθουμε έλεγχο τρανταχτερό στην συνείδησι.
Αγωνίσου να δώχνεις τους κακούς και βρώμικους και υπερήφανους λογισμούς του διαβόλου. Να είσαι πανέτοιμη και ρωμαλέα στον Ζήλο( τον κατά θεόν) και άκρως νηπτική ώστε μόλις η ψυχή αντιληφθεί πως εφθασαν οι κακές σκέψεις, αυτομάτως να δουλέψει ο νηπτικός μηχανισμός, δηλ. η ετοιμότητα και η μαχητικότητα της ψυχής προς ανατροπή της επιθέσεως με την ευχή, καταστροφή των βρώμικων φαντασιών, και με το πνευματικό μαστίγιο της αυτομεμψίας. Μια τέτοια αντιμετώπισι, το αποτέλεσμα θαναι θετικό και σωτήριο.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΟΤΑΝ ΧΑΡΙΖΕΙ

 

1. Στους εχθρούς του: Συγχώρεση

2. Στους φίλους του: Την καρδιά του

3. Στα παιδιά του: Παράδειγμα

4. Στους αντιφρονούντες: Ανοχή

5. Στον πατέρα του: Υπακοή

6. Στη μητέρα του: Τρυφερότητα

7. Στον εαυτό του: Αυτοσεβασμό

8. Στους γείτονες του: Καλούς τρόπους

9. Στους παραπαίοντες: Κατανόηση

10. Σε όλους Αγάπη

Διάλογος Άδου και Σατανά περί του Κυρίου.

Με χαρά ήλθε ο σατάν ο κληρονόμος του σκότους και λέγει του Άδη. Λαίμαργε και αχόρταγε άκουσον τι θα σου πώ. Εκ του γένους των Ιουδαίων κάποιος που ονομάζεται Ιησούς, ονομάζει τον εαυτόν του Υιόν του Θεού. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν από δική μας ενέργειαν εσταύρωσαν αυτόν οι Ιουδαίοι ώς ατοιμασμένον, και ενταφιάσαμε αυτόν. Εγώ είδα ότι άνθρωπος είναι, και άκουσα αυτόν να λέγει ότι περίλυπος είναι η ψυχή μου μέχρι θανάτου. Έκανε και πολλά άλλα και έτρωγε μαζί με τους ανθρώπους και όσους ανθρώπους εγώ τους έδενα και τους έκανα τυφλούς, κουλούς λεπρούς, και αυτός μόνον δια του λόγου μόνο τους ιάτρευε, και όσους ετοίμαζα για ταφή και αυτούς μόνον διά λόγου τους ανάστηνε.

Λέγει ο Άδης. Αφού διά του λόγου μόνον έκανε όλα αυτά, εσύ κοίταξες να του αντισταθείς; Ουδείς μπορεί να του αντισταθεί, και επειδή όπως λέγεις τον άκουσες να λέει ότι ήταν φοβούμενος τον θάνατον, σε ξεγελούσε και σε κορόϊδεβε, για να σε αρπάξει με το χέρι του το δυνατό. Και αλοίμονο εις τον αιώνα τον άπαντα. Λέγει ο σατάν αχόρταγε Άδη, αυτόν εφοβήθης, του κοινού εχθρού μας; Εγώ αυτόν δεν εφοβήθει, και έσπρωξα τους Ιουδαίους και εσταύρωσαν αυτόν, και επότησαν χολή και όξος. Και στον ετοίμασα και σου τον έστειλα για να τον κρατήσεις γερά κάτω στον άδην.
   Απεκρίθει ο Άδης. Κληρονόμε του σκότους, υιέ της απωλείας, διάβολε είπες ότι πολλούς ετοίμασες για να ταφούν και αυτός με έναν λόγο τους ανέστησε. Πώς αυτός και με ποία δύναμη θα τον κρατούσαμε δεμένον; Εγώ προ λήγον καιρού κατάπια έναν νέον ονομαζόμενον Λάζαρον. Και μετά λίγο μόνον διά του λόγου απέσπασε από τα βάθη του Άδη και γίνεται πάλι ζωντανός. Για να τον φέρεις εδώ κάτω κινδυνεύουμε να χάσουμε κι άλλους, όσους από αιώνες κατάπια . νιώθω πόνο στην κοιλιά μου, και δεν είναι σημείον καλό αυτό. Ο προαναρπαστής Λάζαρος από μπροστά μου έφυγε όχι ως νεκρός, αλλά σαν αετός. Η γή τον εξέρασε. Και σου έλεγα μην τον φέρεις αυτόν κάτω εδώ γιατί δεν μας μένει κανείς από τους νεκρούς.
   Καθώς αυτά συζητούσαν ο σατάν και ο Άδης φωνή μεγάλη ήρθε σαν βροντή και έλεγε: Άρατε πύλας οι άρχοντες ημών , και επάρθητε πύλαι αιώνιοι, και εισελέυσεται ο βασιλιάς της δόξης (Λέγεται κατά την Ανάσταση) όταν άκουσαν αυτήν την φωνή λέγει ο σατάν του Άδη Τρέξε να φύγουμε είναι πολύ δυνατός και δεν μπορεί κανείς να του αντισταθεί. Έτρεξε έξω ο σατάν και λέγει ο Άδης στα δαιμόνια. Ασφαλίσατε καλά τας πύλας και βάλλεται της χάλκινες αμπάρες και σιδεριές. Πάρετε και τα κλειδιά μου και να είσαστε όρθιοι έτοιμοι, γιατί εάν αυτός έρθει κάτω εδώ, θα μας αρπάξει.
   Όταν άκουσαν αυτά οι προπάτορες άρχισαν όλοι να βρίζουν αυτόν λέγοντας –παμφάγε και αχόρταγε άνοιξε να έρθει ο βασιλιάς της δόξης.

Η Εκκλησία μας καταδικάζει τον κρυπτο-ρατσισμό του βιοηθικού ορθολογισμού.

Αναφορικά εις την Γνώμη της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής για την «προγεννητική και προεμφυτευτική διάγνωση και τη μεταχείριση του εμβρύου»

Πριν από λίγες μέρες, η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής, ύστερα από επανειλημμένες συνεδριάσεις, διετύπωσε την τελική της Γνώμη για την «ΠΡΟΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΟΕΜΦΥΤΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ».

Επειδή το συγκεκριμένο κείμενο εγνώρισε τη δημοσιότητα και προκάλεσε ποικίλα σχόλια και συζητήσεις, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος θεωρεί ότι είναι υποχρεωμένη να καταθέσει τις επί του θέματος απόψεις της.

1) Χωρίς να μπορούμε να δικαιολογήσουμε, κατανοούμε τη δυσκολία γονέων να προχωρήσουν στην ολοκλήρωση μιας εγκυμοσύνης, στις περιπτώσεις που αυτή συνοδεύεται από δυσμενή προγεννητική διάγνωση. Είναι όμως πρωτάκουστη η υπό μιας Επιτροπής Βιοηθικής, μάλιστα Εθνικής, διατυπωμένη επίσημη Γνώμη ότι «η αποδοχή της γέννησης παιδιών με σοβαρές βλάβες στην υγεία τους... κατά κανόνα ελέγχεται ηθικά», μάλιστα δε «αν αυτή βασίζεται σε συγκεκριμένες μεταφυσικές αντιλήψεις (και όχι σε απλό εγωισμό) του μελλοντικού γονέα, δεν μπορεί να παραβλεφθεί ότι παραγνωρίζει ανεπίτρεπτα την ποιότητα της μελλοντικής ζωής ενός νέου ανθρώπου».
Είναι η πρώτη φορά που ένα επίσημο κείμενο θεωρεί, όχι νομικά επιτρεπτή, αλλά ηθικά επιβεβλημένη την άμβλωση. Επί πλέον δε υποστηρίζει ως μη ηθικό το να αρνηθούν κάποιοι γονείς τη διακοπή της κύησης σε περίπτωση διάγνωσης παθολογικού εμβρύου.

Η φοβερή προφητεία στον τάφο του Μεγάλου Κωνσταντίνου

Ο τάφος αυτός είναι στον Ναό των Αγίων Αποστόλων της Βασιλεύουσας. Για πάνω από 1.000 χρόνια το κείμενό της παρέμενε ένα μεγάλο μυστήριο. Το αποκρυπτογράφησε ο Γεννάδιος Σχολάριος ο μετέπειτα Πατριάρχης 13 μόλις χρόνια πριν από την αποφράδα μέρα της Άλωσης της Πόλης. Το κείμενο της επιγραφής-προφητείας, όπως ακριβώς βρέθηκε πάνω στην πλάκα του μνήματος, ήτανε αυτό:

Τ. πτ. τ. ιδτ. Η βελ. τ. ιμλ. Ο Κλμν. μαμθ. μ. δ. ν. τρπσ. γν. τ. πλολγ. τ. επτλφ. κρτσ. εσθ. βελε. εθν. ππλ. κτξ. κ. τ. νσ. ερμσ. μχρ. τ. εξν. πτ. ιστργτν. πθσ. τ. ινδκτ. πλυσ. κτδ. τ. εντ. τ. ιδκτ. ε. τβρ. τ. μρ. μλ. δ. ν. στρτσ. τ. δκτ. τ. ιδκτ. τ. δμτ. τρπσ. πλ. επστψ. ετ. χν. τ. δμτ. πλμ. εγρ. μγ. μρκτ. στρβν. κ. τ. πλθ. κ. τ. φλ. σνδ. τ. επρ. δ. θλσ. κ. ξρ. τ. πλμ. σνω. κ. τ. ισμλ. τρπσ. τ. απγν. ατ. βσλσ. ελτ. μκρ. ολγ. τ. δ. ξθ. γν. αμ. μτ. τ. πκτρ. ολ. ιμλ. τπσ. τ. επλφ. επρο. μετ. τ. πρμ. ττ. πλμ. εγρ. εφλ. ηγρων. μχ. τ. ππτ. ωρ. κ. φν. βσ. ττ. στ. στ. μτ. φβ. σπστ. πλ. σδω. ε. τ. δξ. τ. μρ. αδ. ερτ. γν. θμστ. κ. ρμλο. ττ. εξτ. δσπυ. φλ. γ. εμ. υπχ. κ. ατ. πρλβτ. θλμ. εμ. πλρτ.

Το αινιγματικό κείμενο της επιγραφής-προφητείας όπως το αποκωδικοποίησε το 1440 ο Γεννάδιος Σχολάριος έχει ως εξής:

Τη πρώτη της Ινδίκτου, η βασιλεία του Ισμαήλ ο καλούμενος Μωάμεθ, μέλλει δια να τροπώση γένος των Παλαιολόγων, την Επτάλοφον κρατήσει, έσωθεν βασιλεύσει, έθνη πάμπολα κατάρξει, και τας νήσους ερημώσει μέχρι του Ευξείνου Πόντου. Ιστρογείτονας πορθήσει τη ογδόη της Ινδίκτου, εις τα βόρεια τα μέρη μέλλει δια να στρατεύση τη δεκάτη της Ινδίκτου τους Δαλμάτας τροπώσει, πάλιν επιστρέψει έτι χρόνον, τοις Δαλμάτοις πόλεμον εγείρει μέγαν μερικόν τε συντριβήναι και τα πλήθη και τα φύλα συνοδή των εσπερίων δια θαλάσσης και ξηράς τον πόλεμον συνάψουν, και τον Ισμαήλ τροπώσουν. Το απόγονον αυτού βασιλεύσει έλαττον μικρόν ολίγον. Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν, την Επτάλοφον επάρουν μετά των προνομίων. Τότε πόλεμον εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον, μέχρι της πεμπταίας ώρας και φωνή βοήσει τρίτον, στήτε, στήτε, στήτε, μετά φόβου σπεύσατε πολλά σπουδαίως εις τα δεξιά τα μέρη άνδρα εύρητε γενναίον θαυμαστόν και ρωμαλέον, τούτον έξετε. Δεσπότην, φίλος γαρ εμού υπάρχει. Και αυτόν παραλαβόντες, θέλημα εμού πληρούται.

Γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους: Σχεδιάζουν πυρηνικό χτύπημα στή γειτονιά μας! Βαρὺ τίμημα θὰ κληθοῦν νὰ πληρώσουν αὐτοὶ ποὺ ἀπροκάλυπτα ἐξαπάτησαν τὸ λαό μας

Θὰ μᾶς ἐπηρεάσουν τὰ γεωπολιτικὰ καλοστημένα παιχνίδια τῆς Νέας Τάξης τῶν Πραγμάτων καὶ σὲ ποιὸ βαθμό;

 

Ἐκλογές, ἐγωιστικὰ κατευθυνόμενα δημοψηφίσματα, διογκωμένα χρέη σὲ Ἐφορίες καὶ Δημόσιους Ὀργανισμούς, ἐκβιαστικὰ διλήμματα, ἀβεβαιότητα, ἀπογοήτευση, ἀνασφάλεια, πνευματικὲς καὶ οἰκονομικὲς κρίσεις ἀποτελοῦν ἐδῶ καὶ καιρὸ τὸ κυρίως πιάτο στὸ καθημερινὸ μενοὺ τῶν Ἑλλήνων. Καὶ σ’ ὅλα αὐτὰ προστίθεται καὶ τὸ μεγάλο περίεργο πρόβλημα τῆς ξαφνικῆς ἔξαρσης τῆς κατευθυνόμενης λαθρομετανάστευσης. Τί ἀκριβῶς συμβαίνει στὴν χώρα μας; Πῶς μποροῦμε νὰ ἀντιδράσουμε σὲ ὅλα αὐτὰ πού ραγδαίως ἐξελίσσονται γύρω μας σὲ βάρος τῆς πατρίδας μας; Θὰ μᾶς ἐπηρεάσουν τὰ γεωπολιτικὰ καλοστημένα παιχνίδια τῆς Νέας Τάξης τῶν Πραγμάτων καὶ σὲ ποιὸ βαθμό; Πῶς βρὲ ἀδελφὲ θὰ καταφέρω νὰ ἀπεγκλωβίσω τὸν ἑαυτό μου ἀπὸ τὰ ἑωσφορικὰ δίκτυα καὶ τὶς παγίδες τῶν ἐκφραστῶν τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας, οἱ ὁποῖοι κινοῦν πλέον κατὰ προκλητικὸ τρόπο τὰ νήματα τῆς ἐξουσίας;
Τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία διακατέχει ἕνας θυελλώδης θυμός. Τὰ ὅρια τῆς ἀντοχῆς  τῆς πλειονότητας  τῶν πολιτῶν ἔχουν ἐξαντληθεῖ. Ἡ ἀστικὴ τάξη εἶναι σὲ παραλυτικὴ ἐξουθένωση, ἔχει κυριολεκτικὰ καταρρεύσει.
Αὐξάνεται δραματικὰ ὁ ἀριθμὸς τῶν πολιτῶν ποὺ νιώθουν ὅτι δὲν ἔχουν τίποτα νὰ χάσουν ἂν  ἡ χώρα βυθιστεῖ  στὸ ἀπόλυτο χάος τῆς  διαρπαγῆς, τῆς ἀναρχίας καὶ τῆς  αἱματοχυσίας.
Σήμερα τίποτα δὲν φαίνεται ἱκανὸ νὰ σταματήσει τὸ τσουνάμι ποὺ θὰ  μᾶς ὁδηγήσει σὲ πρωτόγνωρες ἐφιαλτικὲς καταστάσεις. Ζοῦμε περιμένοντας τὴν ἀναπότρεπτη ἔκρηξη τῆς βίας.
Ἡ κοινωνικὴ συνοχὴ διαλύθηκε, ἡ δημοκρατία ἄγνωστη λέξη κενοῦ περιεχομένου μοιάζει νὰ μᾶς εἰρωνεύεται.
Δυστυχῶς δὲν ἔχουμε καταλάβει ὡς Χριστιανοὶ ὅτι τὸ πολιτικὸ μενοὺ ποὺ ἔντεχνα μᾶς σερβίρουν γιὰ νὰ ἐπιλέξουμε τὸ δημιουργοῦν τὰ γνωστὰ –ἄγνωστα κέντρα. Ὡς ἐκ τούτου τὰ κέντρα αὐτὰ καθορίζουν καὶ σχεδιάζουν σὲ συνεργασία μὲ τοὺς ἐγχώριους Ἐφιάλτες, (Μασονία, διαπλεκόμενα Μαζικὰ Μέσα Ἐνημέρωσης, πολυεθνικὲς ἐταιρίες, πολιτικοὺς πουλημένους ταγοὺς κ.ο.κ.) τὴν ἑπόμενη ἡμέρα γιὰ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ μὲ τὶς γνωστὲς ὀδυνηρὲς συνέπειες στὴν καθημερινότητά μας... Μέσα στὸ πλαίσιο αὐτὸ δὲν ἀποκλείεται λ.χ. ἀνεξαρτήτου ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος νὰ δεῖτε τὸ νῦν διοικητὴ τῆς Τράπεζας τῆς Ἑλλάδος κατ’ ἐπιταγὴ τῶν ἐπιστήθιων φίλων του δανειστῶν νὰ τοποθετεῖ πρόσωπο τῆς ἐπιλογῆς του ὡς ἑπόμενο ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν στὴ σκακιέρα τῆς νέας κυβέρνησης εἰδικοῦ σκοποῦ, ποὺ κατὰ πᾶσα πιθανότητα θὰ δημιουργηθεῖ, προκειμένου νὰ ἀπαλλάξει ἀπὸ τὴν εὐθύνη τῶν βαρύτατων οἰκονομικῶν μέτρων τὰ λεγόμενα μασωνοκρατούμενα καὶ ἀθεϊστικὰ κόμματα τῆς ἐξουσίας.

αρχιερατική ασυδοσία ξεπερνά τα όρια ανοχής του Θεού Το «κύρος και η εξουσία» υπεράνω της μετάνοιας και της συγνώμης

Πριν από πολλά χρόνια ένας Ορθόδοξος Επίσκοπος υπέπεσε άθελα του σε μία πράξη άδικη, η οποία έβλαψε το ποίμνιό του. Αν και διόρθωσε το κακό, που όπως έλεγε έκανε, εν τούτοις δεν ησύχαζε η συνείδησή του. Θεωρούσε πως πρόδωσε την εμπιστοσύνη των πιστών της εκκλησιαστικής επαρχίας του. Έτσι, κάποια ημέρα τους κάλεσε όλους στον Μητροπολιτικό ναό, κληρικούς και λαϊκούς και τους ανακοίνωσε πως αποφάσισε να επιστρέψει στη Μονή της μετανοίας του, διότι από την αδικία εκείνη που είχε διαπράξει πιστεύει πως δεν είναι άξιος να είναι ποιμενάρχης τους. Οι πιστοί ξαφνιάστηκαν. Άρχισαν να φωνάζουν όλοι πως δεν θα επιτρέψουν να γίνει αυτό και τον ικέτευαν να παραμείνει στη θέση του. Εκείνος όμως επέμενε. Για να τους πείσει τους εξηγούσε πως ο στόχος του Χριστιανού είναι η σωτηρία της ψυχής. Και παρακαλούσε με δάκρυα στα μάτια να τον αποδεσμεύσουν για να βρουν κάποιο καλύτερο. Εκείνοι όμως που γνώριζαν καλά τον ποιμενάρχη τους και τα καλά που τους είχε κάνει επέμεναν... Ο Επίσκοπος τότε γονάτισε μπροστά από την Αγία Τράπεζα και έπειτα από λίγα λεπτά προσευχής σηκώθηκε, βγήκε στην Ωραία Πύλη και τους είπε. «Θα δεχθώ να παραμείνω ποιμενάρχης σας αν και εφόσον αποδεχθείτε ένα όρο». Ο πιστός λαός φώναξε χωρίς να ακούσει τον όρο πως αποδέχεται. Έμεινε όμως άφωνος όταν άκουσε από τον Επίσκοπο να λέει πως για να παραμείνει ποιμενάρχης του τόπου τους θα έπρεπε να ξαπλώσει στην είσοδο του ναού και όλοι οι πιστοί βγαίνοντας να πατούν πάνω του και να τον φτύνουν! Οι πιστοί αν και διαμαρτυρήθηκαν πως είναι σκληρός ο όρος που έβαλε κάμφθηκαν ενώπιον της πίεσης του ποιμενάρχη και έκαμαν όπως τους πρόσταξε. Λαμβάνοντας ωστόσο, τον εξευτελισμό από το λαό του ο Επίσκοπος γνώρισε λύτρωση ιαματική. Μέσω της «ξεφτίλας» επανάφερε και πάλι το αρχιερατικό κύρος στο αρμόζον πνευματικό ύψος. Ο καλός αυτός ποιμενάρχης «λοιδορήθηκε», όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος για να ευλογηθεί... Πλήρωσε βαρύ τίμημα για να κλείσει την κερκόπορτα που άνοιξε με την άδικη πράξη του. Τους μετέπειτα όμως αιώνες ο μιαρός Σατάν προσέδωσε στο αρχιερατικό κύρος μία δαιμονική εξουσία και το κατέστησε ανώτερό της εντολής του Θεού που κατηγορηματικά αναφέρει ότι όποιος θέλει και επιθυμεί να είναι πρώτος, τότε ο μόνος δρόμος να το πετύχει είναι να καταστεί δούλος όλων. Έτσι φθάσαμε στη θεολογία περί του αλάθητού του Πάπα, η οποία απορρίπτεται από την Ορθόδοξη Ανατολή. Ωστόσο, εκείνο που παρατηρείται σήμερα είναι πως τη θεομίσητη αυτή αντίληψη περί αλάθητού της αιρετικής Δύσης αν και θεωρητικά την καταδικάζουμε εν τούτοις στην πράξη την μεταφέραμε και στην Ανατολή.

Γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους: Ἔρχονται πολλά δεινά στήν πατρίδα μας Ὁ νόμος πού νομιμοποιεί τόν κιναιδισμό καί ψηφίστηκε προσφάτως στήν Ἑλλάδα νοεῖται ὡς ἡ σταγόνα πού ξεχείλισε τό ποτήρι τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ

Ἡ χριστιανική οἰκογένεια στό στόχαστρο τῆς μιαρῆς λέσχης Μπίλντερμπεργκ - σύντομη ἱστορική ἀνασκόπηση).

 ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΣΤΥΛΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ. ΜΑΘΕΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ

 

Τοῦ Διονύση Μακρῆ

 

Ἐάν ἐγκαταλίπωσιν οἱ υἱοί αὐτοῦ τόν νόμον μου, καί τοῖς κρίμασί μου μή πορευθῶσιν’ ἐάν τά δικαιώματά μου βεβηλώσωσι, καί τάς ἐντολάς μου μή φυλάξωσιν, ἐπισκέπτομαι ἐν ράβδῳ τάς ἀνομίας αὐτῶν, καί ἐν μάστιξι τάς ἀδικίας αὐτῶν. Τό δέ ἔλεός μου οὐ μή διασκεδάσω ἀπ’ αὐτῶν, οὐδ’ οὐ μή ἀδικήσω ἐν τῆ ἀληθείᾳ μου, οὐδ’ οὐ μή βεβηλώσω τήν διαθήκην μου, καί τά ἐκπορευόμενα διά τῶν χειλέων μου οὐ μή ἀθετήσω. (ψαλμ. 88)

 

 

«Θά ἦταν πολύ λιγότερα τά δεινά ἐάν ἡ Ἑλλάδα σκλαβωνόταν καί ζοῦσε ἕνα ζυγό ἀντίστοιχο μέ τόν ὀθωμανικό, ἀπό τά δεινά πού πρόκειται νά ἀκολουθήσουν μετά τή νομιμοποίηση τοῦ κιναιδισμοῦ στόν εὐλογημένο αὐτό ὀρθόδοξο τόπο. Ἡ ψήφιση τοῦ βλάσφημου γιά τόν τριαδικό Θεό νόμου πού καθιστά τήν ἁμαρτία καί μέ τή βούλα ὡς νόμιμη ἐπιλογή ζωῆς  ἔχει ἐνεργοποιήσει πολύ -πολύ βαθιά ...ρήγματα κι ὄχι μόνο. Οἱ συνέπειες γιά τόν ἀδιάφορο στήν πλειονότητά του ἑλληνικό λαό θά εἶναι τραγικές. Κοντά στά ξερά δυστυχῶς θά τήν πληρώσουν καί τά χλωρά!  Μή γένοιτο Θεέ μου!
Οἱ πρωταγωνιστές ἄμεσοι (βουλευτές, κίναιδοι κ. ἄ.) καί ἔμμεσοι (σιωπηλοί Ἱεράρχες καί ἀδιάφοροι πιστοί) θά νιώσουν πολύ σύντομα τί σημαίνει ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ... γιά τίς ἀνομίες αὐτῶν, ὅπως ἀναφέρει ὁ ψαλμωδός Δαυίδ. Ὁ Κύριός μας δέν ἐμπαίζεται. Ὁ Κύριός μας ἐπεμβαίνει δυναμικά μόνο ὅταν ἐπιχειρεῖται ἀλλοίωση τοῦ λειτουργικοῦ συστήματος καί κατάργηση τῆς διαθήκης πού ἔχει συνάψει μέ τόν ἄνθρωπο. Οἱ ἐξελίξεις θά εἶναι ραγδαῖες.
Ἡ Ἀθήνα, πόλη ἀπό τήν ὁποία ἐκτοξεύθηκε γιά μία ἀκόμη φορά βέλος βλασφημίας ἐνάντια τοῦ Θεοῦ ὑπέγραψε τήν ὁριστική καταδίκη της. Διαγράφτηκε ἀπό τόν οὐρανό καί θά ἔχει τήν τύχη τῶν Σοδόμων καί τῆς Καπερναούμ. Οὔτε πουλί πετούμενο δέν θά περνᾶ πάνω ἀπ’ αὐτήν. Δέν γνωρίζω ἄν αὐτό γίνει σέ μία ὥρα ἤ σέ μία ἡμέρα ἤ σέ ἕνα μήνα ἤ σέ ἑκατό χρόνια. Τόν χρόνο τόν ὁρίζει ὁ Κύριός μας! Εἶναι ἀπολύτως  ὅμως βέβαιο πώς θά γίνει, ἐκτός κι ἄν στό μεταξύ οἱ κατοικοῦντες στήν ἑλληνική πρωτεύουσα μετανοήσουν καί νηστέψουν ὅπως ἀκριβῶς οἱ Νινευϊτες καί ἐκλιπαρήσουν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Φαρισαῖοι, Ὑποκριτές καί Νεκροθάφτες. Οἱ σταυρωτές τῆς Ἐκκλησίας

Τά συστήματα τῆς ἀνομίας καί τῆς διαπλοκῆς ἀφηνιάζουν καί συκοφαντοῦν ὅσους ἀντιστέκονται μέ θάρρος καί αὐταπάρνηση στά ἄνομα καί ἀνίερα σχέδιά τους.

(1/6/16 16:55)

Γράφει ὁ Μιλτιάδης Γ. Βιτάλης
Συγγραφέας, Ἀρθρογράφος
Σήμερα, πού ἡ μελαγχολία καί ἡ «ἐθνική» κατάθλιψη κυριαρχοῦν παντοῦ, ἦρθε ἡ κρίσιμη ὥρα νά μετρήσουμε Φαρισαίους, ὑποκριτές καί νεκροθάφτες.  Σέ μιά ἐποχή, πού τά πάντα γύρω μας διαλύονται μέ κρότο καί οἱ ζωές μας καταστρέφονται, οἱ πολιτικοί ταγοί τοῦ τόπου προσπαθοῦν μέ ἐνοχικές καί φοβικές κινήσεις νά διασώσουν τό σαρκίο τους.  Ματαιοπονοῦν οἱ ἄθλιοι.  Οὔτε κἄν ἐρυθριοῦν (ντρέπονται) γιά τά πολλά ἐγκλήματά τους.  Ἔχουν ὅμως γνῶσιν οἱ φύλακες.  Οἱ ἐκφραστές τοῦ σκότους μᾶς πολεμοῦν ἀπό παντοῦ.  Ἕνας σκληρός καί ἀνελέητος πόλεμος μαίνεται, εἶναι σέ πλήρη ἐξέλιξη.
Τά συστήματα τῆς ἀνομίας καί τῆς διαπλοκῆς ἀφηνιάζουν καί συκοφαντοῦν ὅσους ἀντιστέκονται μέ θάρρος καί αὐταπάρνηση στά ἄνομα καί ἀνίερα σχέδιά τους.  Πρέπει νά δώσουμε, ὅλοι μαζί, μιά ἀποστομωτική ἀπάντηση σέ ὅλους ἐκείνους πού νομίζουν ὅτι μποροῦν ἀνερυθρίαστα  νά διαλύουν ψυχές καί σώματα.

Τό μετέωρο βῆμα τῆς Ἱεραρχίας... πρός μία νέα ἐκκλησιολογία!

Ἡ ἐμφανής ἀπουσία προσωπικοτήτων ἀπό τό σῶμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας ὁδηγεῖ στήν χαλαρότητα, στίς ἐκπτώσεις τῆς πίστεως καί σέ ἐπικίνδυνους ἀτραπούς

(25/6/16 11:18)

Θέλει ἀρετή καί τόλμη νά ὀρθοτομεῖς τόν λόγο τῆς ἀληθείας. Ἡ Ἱεραρχία ἀπέφυγε τή θυσιαστική ὑπέρβαση καί προτίμησε νά παραμείνει ἐγκλωβισμένη καί νά διασύρεται στό ἅρμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ!

 

Γράφει ὁ Διονύσης Μακρῆς

Θεολόγος-Δημοσιογράφος

Τά «φοβικά σύνδρομα» ἀπώλειας τῶν κεκτημένων, οἱ ἰδιοτέλειες πού γεννοῦν οἱ μωροφιλοδοξίες τῆς ἐξουσίας ὑπό τήν

Η πλησμονή της ζωής.

<<ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν..>>
Κατα Ιωαννην 10,10
Οι μερες περνανε. Σβηνει η λαμψη.
Απο το πενθος στην χαρα, και απο εκει στην αδιαφορια.
Μας ρωτουν τι ζειτε;
Μας ρωτουν τι πιστευετε;
Τι κανετε εκει μεσα τοσες ωρες;
Τι γυρευετε νηστικοι και αϋπνοι;
Πειτε ενα εθιμοτυπικο "Χριστος Ανεστη",
και φυγετε, να πατε να φατε, να γιορτασετε..
Να παμε να "γιορτασουμε" τι;
Και να φυγουμε απο Ποιον;
Mεσα "εκει", ειναι η εορτη μας.
Μεσα "εκει" ειναι η χαρα μας.
Στον μισο-αδειο Ναο. Στον καθε Ναο. Οπου γης.
Στο Ναο που ειναι μισο-αδειος απο κεκλημενους, μα ολογεματος απο Χαρη.
Aπο τον μισοχτισμενο ακομα Ναο της ιεραποστολης καπου στην Αφρικη,
εως την Μητροπολη Αθηνων, και τον Ναο του Σωτηρος Χριστου στην Μοσχα,
ανθρωποι υγιεις, αρρωστοι, σοφοι, αγραμματοι, πλουσιοι, παμπτωχοι,
βρεφη και γεροντες, ενα ετεροκλητο πληθος που γυρευει μονο την Ζωη.
Κρατουν σφιχτα την προσκληση για την αληθινη Ζωη,
με οποιο τιμημα, και θεση εχουν στην εφημερη ζωη.
Παντοτε το θεμα γιαυτους, που θα πετανε την προσκληση στην Ζωη,
και θα προτιμανε το φθηνο εισιτηριο για τον θανατο, πριν απο τον θανατο,
και την αυταπατη της ζωης, μακρια απο την Αληθινη Ζωη,
θα ειναι προσωπικο θεμα ελευθεριας. Εχει ο Θεος..
Ομως ερχονται και επανερχονται φιλοι, συγγενεις και ξενοι.
Ζητουν ερμηνειες, "επιχειρηματα", λογικα ρηματα και αποδειξεις.
Φθανουν, να αγανακτουν, να βλασφημουν, να αναρωτιουνται.
Τι παιρνετε απο εκει, τι προσδοκατε, δεν καταλαβαινουμε.
Και τους λεμε.. Γιατι πρεπει παντοτε να "παιρνουμε";
Γιατι πρεπει να ειμαστε η γενια η μεγαλωμενη με το χερι απλωμενο;
Γιατι δεν εχουμε μαθει να δινουμε αυτο που ειμαστε, για να γινουμε αυτο που θελουμε,
Αυτο που δεν εχουμε φαντασθει καν, οτι εχουμε την δυνατοτητα και την δωρεα να γινουμε;
Θελω να ζησω, οχι να εξηγησω.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Η μελέτη των θείων Γραφών μας ανακαινίζει και μας καθοδηγεί.

Ο σωματικός κόπος και η μελέτη των θείων Γραφών φυλάσσει την καθαρότητα του νου. Τον κόσμο πάλι, τον ενισχύει η ελπίδα και ο φόβος του Θεού. Την ελπίδα και το φόβο στηρίζουν μέσα μας η φυγή από τους κοσμικούς ανθρώπους και η αδιάλειπτη προσευχή.
Μέχρι να δεχθεί ο άνθρωπος τη χάρη του Παρακλήτου, χρειάζεται να μελετά τις θείες Γραφές, για να εντυπωθεί μέσα του η μνήμη του καλού, και για να ανακαινισθεί, με τη συνεχή ανάγνωση, η κίνηση της ψυχής του προς το αγαθό, και για να φυλάξει την ψυχή του από τους επικίνδυνους δρόμους της αμαρτίας.