Ο Άγιος που νίκησε το πάθος του καπνίσματος...
Σύμφωνα με τις έρευνες το τσιγάρο αποτελεί την δεύτερη αιτία θανάτου η οποία ωστόσο θα μπορούσε να αποσοβηθεί.Οι στατιστικές δείχνουν πως τα θύματα αυτής της κακής συνήθειας ξεπερνούν τα θύματα από ναρκωτικά,τροχαία ατυχήματα ή το Εϊτζ μαζί.Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας υπολογίζει πως ετησίως πεθαίνουν 5.οοο.οοο άτομα εξαιτίας του τσιγάρου
Ε και τι έγινε,τα έχουμε ξανακούσει αυτά θα πεί κάποιος,με την ίδια αδιαφορία με την οποία ανάβει το τσιγάρο του.Κάπου συνάντησα την συγκινητική αναφορά ενός πατέρα:«Δεν υπάρχει αμαρτία ανθρώπινη που να μην την νίκησαν οι άγιοί μας.Το ίδιο σώμα με εμάς έφεραν και αυτοί,τους ίδιους εγκόσμιους πειρασμούς είχαν και αυτοί.Είχαν και αυτοί τις πτώσεις τους,με την μετάνοια όμως και την προσευχή,σηκώθηκαν νικώντας τον πειρασμό γενόμενοι κάτοικοι των ουρανίων σκηνωμάτων».
Ωραία και τι σχέση έχει αυτό με το τσιγάρο,θα ρωτήσει κάποιος.Απλά μόνο,για αυτούς που προσπαθούν να κόψουν το τσιγάρο και δεν μπορούν,σας μεταφέρω την μαρτυρία ενός αγίου που κάπνιζε.Ναι κάπνιζε και στο πνευματικό του ημερολόγιο κοντά στις πολλές πνευματικές παρακαταθήκες μας διαβίβασε και πολλές σκέψεις,βιώματα,προβληματισμούς και πικρές διαπιστώσεις για τον αγώνα του ενάντια σε αυτό το πάθος.
Δεν είναι πληροφορίες που άκουσε από κάποια τρίτα πρόσωπα,αλλά είναι κατ'ιδίαν εμπειρίες αφού στα νεανικά του χρόνια τον καθυπέταξε το πάθος του καπνίσματος αν και ήταν ήδη ιερέας.Τα δάκρυα μετανοίας,η ειλικρινής του εξομολόγηση και η αναγνώριση της αδυναμίας του,«λύγισαν»τον Ουράνιο Πατέρα και ελέησε τον δούλο Του,ελευθερώνοντας τον από τα δίχτυα αυτού του πάθους.
Ο Άγιος για τον οποίο κάνουμε λόγο είναι ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης ο οποίος στο βιβλίο «Η οδός της εσωτερικής μετανοίας,ανέκδοτο πνευματικό ημερολόγιο»( Calea pocăinței lăuntrice, jurnal duhovnicesc needitat).Σε αυτό ο άγιος αναφέρει και τις βλαβερές επιπτώσεις του τσιγάρου στο σώμα και στην ψυχή
«Το κάπνισμα είναι μια ιδιοτροπία.Από αυτό προέρχονται οι πόνοι στα πόδια και η κατάθλιψη.Ότι ο διαβολος είναι ο πατέρας του τσιγάρου το κατάλαβα σήμερα ιδιαιτέρως:Κάτι επέδρασε επάνω μου αρνητικά από την κορυφή μέχρι τα νύχια.
Αισθάνθηκα πως ο εχθρός φώλιασε στα πλευρά μου και στην καρδιά μου και μου εναντιωνόνταν επίμονα,εμποδίζοντάς με να πω την εκτενή και την ευχή,φοβίζοντάς με,παραλύοντάς με και λυπόντας με μέχρι αμαρτίας...
Δια του καπνίσματος μπαίνει στον άνθρωπο το ακάθαρτο πνεύμα.Χτες βράδυ αφού κάπνισα ο διάβολος έκανε αισθητή την παρουσία του μέσα από έναν συνεχή λόξυγγα ο οποίος με ταλαιπώρησε από το Χερουβεικό μέχρι και λίγο πριν την Θεία Κοινωνία.Τα νεύρα μου ήταν τεντωμένα,η φωνή μου ''ξέφευγε'',έτρεμα και ήμουν εξαντλημένος.Γι αυτό το κάπνισμα είναι ανώφελο.Είναι μια χαζή ιδιοτροπία,μια βεβήλωση των χειλιών,ένας μεγάλος και ανώφελος ερεθισμός,μια ομίχλη με την οποία καλυπτόμαστε εθελουσίως.
Τη γεύση του τσιγάρου δεν μπορώ να την συγκρίνω με τίποτα άλλο παρά με ένα διαβολικό πράγμα.Και πώς ξέροντάς το αυτό καπνίζω;Πώς επιτρέπω στον εαυτό μου να κάνει κάτι τέτοιο;
Πρόκειται για σκέψεις και προβληματισμούς συγκλονιστικούς.Δεν του ήταν εύκολο να απαλλαγεί.Προσευχήθηκε κλαίγοντας πικρά,για να τον βοηθήσει ο Θεός να νικήσει αυτό το πάθος.Να μερικές μαρτυρίες από την σωτήρια μετάνοιά του:«Ήρθα στην εκκλησία.πέφτοντας με καρδιά συντετριμμένη μπροστά στην Αγία Τράπεζα.Πώς μπορώ να υπηρετώ κάθε μέρα τον εχθρό και όχι τον Κύριό μου με ζήλο;Κύριε βοήθησέ με να λυτρώσω απ'όλα τα κακά,επειδή είμαι ένας κακός άνθρωπος,βρώμικος,γεμάτος αμαρτίες»
Η βαθιά του ταπείνωση και η επιμονή του στην προσευχή τον έσωσαν από αυτήν την εξάρτηση
Ε και τι έγινε,τα έχουμε ξανακούσει αυτά θα πεί κάποιος,με την ίδια αδιαφορία με την οποία ανάβει το τσιγάρο του.Κάπου συνάντησα την συγκινητική αναφορά ενός πατέρα:«Δεν υπάρχει αμαρτία ανθρώπινη που να μην την νίκησαν οι άγιοί μας.Το ίδιο σώμα με εμάς έφεραν και αυτοί,τους ίδιους εγκόσμιους πειρασμούς είχαν και αυτοί.Είχαν και αυτοί τις πτώσεις τους,με την μετάνοια όμως και την προσευχή,σηκώθηκαν νικώντας τον πειρασμό γενόμενοι κάτοικοι των ουρανίων σκηνωμάτων».
Ωραία και τι σχέση έχει αυτό με το τσιγάρο,θα ρωτήσει κάποιος.Απλά μόνο,για αυτούς που προσπαθούν να κόψουν το τσιγάρο και δεν μπορούν,σας μεταφέρω την μαρτυρία ενός αγίου που κάπνιζε.Ναι κάπνιζε και στο πνευματικό του ημερολόγιο κοντά στις πολλές πνευματικές παρακαταθήκες μας διαβίβασε και πολλές σκέψεις,βιώματα,προβληματισμούς και πικρές διαπιστώσεις για τον αγώνα του ενάντια σε αυτό το πάθος.
Δεν είναι πληροφορίες που άκουσε από κάποια τρίτα πρόσωπα,αλλά είναι κατ'ιδίαν εμπειρίες αφού στα νεανικά του χρόνια τον καθυπέταξε το πάθος του καπνίσματος αν και ήταν ήδη ιερέας.Τα δάκρυα μετανοίας,η ειλικρινής του εξομολόγηση και η αναγνώριση της αδυναμίας του,«λύγισαν»τον Ουράνιο Πατέρα και ελέησε τον δούλο Του,ελευθερώνοντας τον από τα δίχτυα αυτού του πάθους.
«Το κάπνισμα είναι μια ιδιοτροπία.Από αυτό προέρχονται οι πόνοι στα πόδια και η κατάθλιψη.Ότι ο διαβολος είναι ο πατέρας του τσιγάρου το κατάλαβα σήμερα ιδιαιτέρως:Κάτι επέδρασε επάνω μου αρνητικά από την κορυφή μέχρι τα νύχια.
Αισθάνθηκα πως ο εχθρός φώλιασε στα πλευρά μου και στην καρδιά μου και μου εναντιωνόνταν επίμονα,εμποδίζοντάς με να πω την εκτενή και την ευχή,φοβίζοντάς με,παραλύοντάς με και λυπόντας με μέχρι αμαρτίας...
Δια του καπνίσματος μπαίνει στον άνθρωπο το ακάθαρτο πνεύμα.Χτες βράδυ αφού κάπνισα ο διάβολος έκανε αισθητή την παρουσία του μέσα από έναν συνεχή λόξυγγα ο οποίος με ταλαιπώρησε από το Χερουβεικό μέχρι και λίγο πριν την Θεία Κοινωνία.Τα νεύρα μου ήταν τεντωμένα,η φωνή μου ''ξέφευγε'',έτρεμα και ήμουν εξαντλημένος.Γι αυτό το κάπνισμα είναι ανώφελο.Είναι μια χαζή ιδιοτροπία,μια βεβήλωση των χειλιών,ένας μεγάλος και ανώφελος ερεθισμός,μια ομίχλη με την οποία καλυπτόμαστε εθελουσίως.
Τη γεύση του τσιγάρου δεν μπορώ να την συγκρίνω με τίποτα άλλο παρά με ένα διαβολικό πράγμα.Και πώς ξέροντάς το αυτό καπνίζω;Πώς επιτρέπω στον εαυτό μου να κάνει κάτι τέτοιο;
Πρόκειται για σκέψεις και προβληματισμούς συγκλονιστικούς.Δεν του ήταν εύκολο να απαλλαγεί.Προσευχήθηκε κλαίγοντας πικρά,για να τον βοηθήσει ο Θεός να νικήσει αυτό το πάθος.Να μερικές μαρτυρίες από την σωτήρια μετάνοιά του:«Ήρθα στην εκκλησία.πέφτοντας με καρδιά συντετριμμένη μπροστά στην Αγία Τράπεζα.Πώς μπορώ να υπηρετώ κάθε μέρα τον εχθρό και όχι τον Κύριό μου με ζήλο;Κύριε βοήθησέ με να λυτρώσω απ'όλα τα κακά,επειδή είμαι ένας κακός άνθρωπος,βρώμικος,γεμάτος αμαρτίες»
Η βαθιά του ταπείνωση και η επιμονή του στην προσευχή τον έσωσαν από αυτήν την εξάρτηση
Θα τολμήσω να καλέσω όσους έχουν αυτό το πάθος να προσευχηθούν στον Άγιο Ιωάννη της Κρονστάνδης για να λάβουν βοήθεια από αυτόν που κατά τη διάρκεια της ζωής του πολέμησε αυτό το πάθος.Για τον πόλεμο με τα πάθη ο ίδιος έλεγε:«Ο Κύριος γνωρίζει τις αδυναμίες μας.Είναι έτοιμος να μας συγχωρήσει τα πάντα,αρκεί να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε συγχώρεση.Το ουσιώδες είναι να μην πετρώσει η καρδιά,δηλαδή να μην διστάσουμε να σκεφτούμε την διαπραττόμενη αμαρτία,να μετανοήσουμε αμέσως και να αφεθούμε στο έλεος του Θεού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου