«Ενιωσα υπεράνθρωπος»

«Ενιωσα υπεράνθρωπος»

ΔΥΚΤΙΟ 21Ο κόσμος ασχολείται με το Διαδίκτυο (Ίντερνετ) κι εμείς με το «Δίκτυο 21». Στο Διαδίκτυο ο ιός ΙLΟVΕΥΟU κάνει θραύση, στο δικό μας «Δίκτυο 21» ο ιός ΙΗΑΤΕΥΟΥ πρωτοστατεί με απανωτές μηνύσεις κατά δημοσιογράφων. Όπως την περασμένη Τρίτη κατήγγειλε στα «ΝΕΑ» ο Μίκης Θεοδωράκης με την «ανοικτή επιστολή» του. ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣΟι άνθρωποι που ήθελαν να γίνουν θεοί Για ποιους θα ανοίξει η αγκαλιά του Θεού το 2000. UFO, μάγοι, ειδωλολάτρες, σατανιστές και...κλασικοί αιρετικοί διεκδικούν τις Πύλες του Παραδείσου   ΦΕΜΕΝΙΣΜΟΣΟ Θ. Δ. Παπαγγελής αναφέρεται σε μια ξεχασμένη επέτειο, στα 50 χρόνια από τη δημοσίευση της βίβλου του φεμινισμού, του «Δεύτερου Φύλου» της Σιμόν ντε Μποβουάρ, την οποία οι απανταχού φεμινίστριες υπενθύμισαν με τη διοργάνωση συνεδρίου στο Παρίσι, και επισημαίνει τις πρόσφατες εξελίξεις της φεμινιστικής σκέψης

«Εγώ "την πάτησα" μεγάλος. Ημουν 40 ετών, επαγγελματικά καταξιωμένος, οικονομικά και αισθηματικά καλυμμένος. Ισως γι' αυτό μπήκα σε μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης. Μια ημέρα στην πόρτα της πολυκατοικίας είδα ένα φυλλάδιο του Κέντρου Γνωστικής Ανθρωπολογίας, που τώρα ονομάζεται Παγκόσμια Γνωστικιστική Χριστιανική Κίνηση Ελλάδας. Μου κίνησε την περιέργεια. Πήγα σε ένα υπόγειο, με ελάχιστα έπιπλα, όπου ζούσε ο Δάσκαλος με τη γυναίκα του. Είχαν μαζευτεί εκεί καμιά εικοσαριά άτομα. Τελικά ξεκαθαρίσαμε επτά. Αυτός μπέρδευε στη διδασκαλία του χαμένους πολιτισμούς, θρησκείες και φιλοσοφίες από όλο τον κόσμο και μιλούσε για δυνατότητες που θα ανακαλύψουμε αν ασκηθούμε κατάλληλα. Οι έξω είναι κοιμισμένοι και ασυνείδητοι ενώ εσύ προχωράς στον δρόμο της γνώσης, της αλήθειας. Αν έψαχνες να βρεις κάτι παρόμοιο ήταν αυτό ακριβώς. Για να φθάσεις σε ανώτερο επίπεδο όμως πρέπει να πιστέψεις βαθιά, χωρίς αμφισβητήσεις. Διαμορφώνεται μια κοσμοθεωρία και μετά από ένα διάστημα δεν ξέρεις γιατί πιστεύεις στο ένα ή στο άλλο. Μας έδειχνε ένα δρόμο ήδη χαραγμένο και εμείς νομίζαμε ότι ψάχναμε μόνοι μας και βρίσκαμε τα ίχνη προς την αλήθεια. Αν χρησιμοποιούσαμε τις δυνάμεις που είχαμε μέσα μας, θα βλέπαμε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Πόνταρε στον εγωισμό μας γιατί κανένας δεν δέχεται άμεσο πατρωνάρισμα. Αρχίσαμε τις ασκήσεις γιόγκα, διαλογισμού, πιανόμασταν χέρι με χέρι για να ρέει η ενέργεια από τον ένα στον άλλο, κάναμε επικλήσεις στους δασκάλους για να μας βοηθήσουν. Τελικά πετύχαμε να βιώσουμε κάποιες εμπειρίες ­ εκσωματώσεις ονομάζονται. Οταν ο άνθρωπος προσπαθεί να αδειάσει από συναισθήματα και σκέψεις, ο οργανισμός αντιδρά. Με όλα αυτά η αίσθηση της ομάδας γίνεται πολύ ισχυρή. Αισθάνεσαι ότι αποκτάς ξεχωριστές ιδιότητες, ότι διαφέρεις από τους άλλους. Αυτή είναι η αρχή του τέλους. Ο Δάσκαλος είχε μια προσωπικότητα που σε γοήτευε. Μας μετέφερε μια αίσθηση ευθύνης γι' αυτό που κάναμε και επειδή αυτός και η γυναίκα του φαινόταν να μην έχουν να φάνε αποφασίσαμε να τους συντηρούμε. Στην αρχή εγώ φοβήθηκα μη παρεξηγηθούν αλλά σύντομα βρεθήκαμε να δίνουμε χρήματα για το ενοίκιο ενός καλύτερου χώρου, για την εκτύπωση φυλλαδίων και για πολλά άλλα. Στην οργάνωση πήγαινε περίπου το 1/5 του μισθού. Εγώ έδινα παραπάνω γιατί είχα οικονομική άνεση. Μετά από έξι μήνες πήρα το χρίσμα να ανοίξω ένα κέντρο στη Θεσσαλονίκη. Μετακόμισα, νοίκιασα ένα χώρο και άρχισα τα σεμινάρια. Σταμάτησα τη δουλειά μου, όλα τα λεφτά που είχα πήγαιναν στο κέντρο και στοιχειωδώς κάλυπτα τις υπόλοιπες ανάγκες μου. Ενιωθα τότε ότι είχα μια αποστολή: να μεταδώσω και στους άλλους τη γνώση που είχα αποκτήσει. Εκείνη την εποχή παντρεύτηκα για τις ανάγκες της οργάνωσης. Αν δεν ήσουν παντρεμένος, δεν μπορούσες να ανέλθεις στον Δεύτερο Παράγοντα, πράγμα που γινόταν χρησιμοποιώντας τη σεξουαλική πράξη που έχει μεγάλη ενέργεια και με ασκήσεις αυτοσυγκέντρωσης με τις οποίες μαθαίνεις να "κοιτάζεις" τις σκέψεις σου χωρίς να ταυτίζεσαι με αυτές. Αυτό σου αποδομεί το υποσυνείδητο και φθάνεις στα όρια της τρέλας. Μια ημέρα που βρισκόμουν στην Αθήνα με κάλεσε ο Δάσκαλος να πάμε μαζί με έναν άλλο για διαλογισμό. Εκεί, αντί να κάνω την άσκηση που έπρεπε, άρχισα ξαφνικά να σκέφτομαι τη ζωή μου και αναρωτήθηκα "τι κάνω εγώ εδώ με αυτούς τους ανθρώπους;". Επέστρεψα στο σπίτι, το συζήτησα με τη γυναίκα μου και αποφασίσαμε να φύγουμε από την οργάνωση. Τους παρέδωσα τα κλειδιά του κέντρου της Θεσσαλονίκης και μετακομίσαμε, αυτή τη φορά στον Βόλο, για να είμαστε μακριά από την οργάνωση. Προσπάθησαν μια-δυο φορές να με μεταπείσουν αλλά για μένα η ιστορία είχε τελειώσει και με άφησαν ήσυχο. Ξέρω ότι, όταν τα ακούει όλα αυτά κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με μεταφυσική και αποκρυφισμό, του φαίνονται αστεία, γελοία, γραφικά. Η ελληνική κοινωνία στην πλειονότητά της αντιμετωπίζει όσους ανήκουν σε τέτοιες ομάδες σαν περιθωριακά ψώνια. Οι αιρέσεις όμως είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση η οποία αφορά και την Ελλάδα».
ΤΟ ΒΗΜΑ, 07-02-1999  ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ
Κωδικός άρθρου: B12519C191